Historia Ogrodu Jordanowskiego Nr2

 

 

Z początkiem XX stulecia po przyłączeniu do Poznania dzisiejszych jego dzielnic zachodnich, tj. Jeżyc, Grunwaldu i Łazarza, miasto rozrosło się. Przybywało w nim nie tylko ulic i domów, ale także i mieszkańców. Koniecznością zatem stała się budowa placów zabawowych dla dzieci i młodzieży.

Pierwszym z nich był, wzniesiony przy Drodze Dębińskiej w 1929 roku z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej, Dzieciniec Miejski „Pod Słońcem”, noszący obecnie nazwę Młodzieżowego Domu Kultury nr 1. Jego pierwowzorem był funkcjonujący do dzisiaj wzniesiony w 1889 roku w Krakowie z inicjatywy doktora Henryka Jordana 22- hektarowy ogród przeznaczony dla zabawy i wypoczynku dzieci i młodzieży. Stwarzał warunki dla ich rozwoju fizycznego, umysłowego i psychicznego dzięki zlokalizowaniu w nim miejsc do zabaw zespołowych, sprawnościowych i salom do zajęć świetlicowych.

 

 

Szybko stał się ewenementem w skali światowej. Po nim powstawać zaczęły następne. W Poznaniu wymusił je nie tylko rozwój terytorialny miasta, ale też powojenny z lat 40 / 50 wyż demograficzny.

 

 

Teren placu miał 9821 m² powierzchni i otoczony był drzewostanem złożonym głównie z klonów i różnorodnych krzewów. Od północy graniczył z Wielkopolskim Centrum Chorób Płuc, od strony zachodniej z należącymi do wojska terenami sportowymi w tym kortami tenisowymi, i w okresie późniejszym siedzibą Konsulatu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (obecnie Federacji Rosyjskiej). Stojący jeszcze w 2007 roku drewniany barak o wymiarach 5,0m x 24m x 2,5m – w latach późniejszych ocieplony częściowo styropianem – przetransportowano z terenu znajdującego się u zbiegu ulic Bułgarskiej i Alei Polskiej, gdzie w czasach okupacji hitlerowskiej pełnił funkcję kasyna oficerskiego, a w okresie późniejszym był krótko piwiarnią, którą odwiedzali często kibice pobliskich terenów wyścigowych na Woli, gdzie między innymi odbywały się zawody motocyklowe na trawiastym torze. Obok zbudowano drugi murowany budynek o powierzchni 4,4m x 3,0m mieszczący sanitariaty. Do drewnianego baraku dostawiono drewniany kiosk o powierzchni 11m2 w którym w okresie letnich ferii jego najemca handlował napojami, lodami i słodyczami. Nieopodal na trawiastym placu usytuowano ośmioboczną płytką fontannę, z której w okresie letnim licznie korzystali malcy nie tylko z pobliskich ulic.

 

 

Młodzież przebywająca na terenie Placu Gier i Zabaw miała do dyspozycji piaskownice, huśtawki, boisko z bramkami do gry w piłkę nożną i spory wybetonowany plac na którym w okresie zimowych mrozów organizowano lodowisko. Natomiast wewnątrz baraku pełniącego funkcję świetlicy i zarazem pomieszczeń administracyjnych i socjalnych pracowników młodzież mogła korzystać ze stołu pingpongowego i gier świetlicowych. Ogrzewanie baraku w okresie zimowym zapewniały piece akumulacyjne. Z tak wyposażonej placówki korzystała młodzież głównie z tzw. „starych” Jeżyc, Grunwaldu czy Ogrodów, chociaż zdarzało się, że dojeżdżano tu i z bardziej odległych części miasta. Najwięcej jednak młodzieży docierało tu z położonej po przeciwnej stronie ulicy Szkoły Podstawowej nr 71 i pobliskich Szkół Podstawowych nr 36 z ulicy Słowackiego i nr 107 z ulicy Dąbrowskiego.

 

 

W owym okresie placówka przy ulicy Przybyszewskiego obejmowała również swoją opieką niewielkie place zabawowe w innych częściach dzielnicy Jeżyce: przy Placu Asnyka, ulicach Kartuskiej i Myśliborskiej.

 

 

 

Ogród Jordanowski Nr2 w Poznaniu

 

 

Brak perspektyw budowy nowych budynków lub rozbudowy istniejących zmusiło kierownictwo Ogrodu do reorganizacji pomieszczeń w istniejących obiektach. Znajdujący się obok drewnianego baraku murowany budynek mieszczący sanitariaty został przebudowany na pomieszczenia dyrekcji i pracowników administracji oraz na pomieszczenie magazynowe. Sanitariaty natomiast przeniesiono do drewnianego baraku. Nad sprawnym funkcjonowaniem urządzeń tak wewnątrz jak i na zewnątrz budynku czuwali zatrudnieni rzemieślnicy – konserwatorzy mający w baraku swój warsztat.

 

 

Mimo trudnych warunków lokalowych placówka prowadzi od samego początku ożywioną działalność. Odbywają się w niej turnieje piłki nożnej, tenisa stołowego, gier w szachy, warcaby, scrabble, letnie spartakiady, różnego rodzaju konkursy w tym wiedzy o Poznaniu, rysunkowe, czytelnicze, wokalne oraz baliki. Organizowano też tutaj w latach 1970 – 80 konkursy ze znajomości przepisów ruchu drogowego i egzaminy na kartę rowerową. Często imprezy przenoszono po za teren Ogrodu. Młodzież wychodziła do kina, starego ZOO czy Pałacu Kultury. Dużą popularnością cieszą się do dziś festyny sportowo rekreacyjne organizowane z okazji Dnia Dziecka. Niektóre z imprez prowadzone są wspólnie z Towarzystwem Przyjaciół Dzieci, policją, wojskiem, czy pobliską Szkołą Podstawową nr 71.

W okresie ferii szkolnych wspólnie z Towarzystwem Przyjaciół Dzieci na Jeżycach prowadzono też małe formy wczasów. Na przykład w 1987 roku w okresie wakacji letnich w dwóch turnusach uczestniczyło 120 dzieci. W tym samym roku w okresie ferii zimowych w zorganizowanych zajęciach brało udział 103 uczestników, z których około 80 korzystało też z wyżywienia.

 

 

Nie można jednak powiedzieć, iż na przestrzeni kilkudziesięciu lat funkcjonowania Ogrodu Jordanowskiego nie prowadzono w nim żadnych inwestycji. Były one jednak niewielkie i miały raczej charakter kosmetyczny. Wymieniono na przełomie lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych ławki, metalowe huśtawki zamieniono na drewniane, postawiono nowe plastykowe zjeżdżalnie, zmodernizowano piaskownice, zamontowano karuzelę, wytyczono place do gier w siatkówkę i tenisa ziemnego, wymieniono bramki na boisku piłkarskim, zamontowano rampy dla rolkowców. Natomiast wewnątrz budynku zainstalowano stół bilardowy, stół do gry w piłkarzyki i tablicę do gry w darta.

 

opr. Andrzej Mika

 

Modernizacja Ogrodu Jordanowskiego Nr 2

 

W 2007 roku nastąpił ważny moment w życiu Ogrodu. Dzięki determinacji i dobrej woli wielu osób, udało się doprowadzić do powstania planów i projektu modernizacji obiektu.

 

 

25 marca 2009 rozpoczęto modernizację

 

 

 

Przy opracowywaniu tekstu korzystano z:

1. Janisław Osięgłowski – W dawnym Poznaniu, Wydawnictwo Codex, Poznań 1985
2. Dokumentacji Technicznej znajdującej się w Ogrodzie Jordanowskim
3. Dwóch zachowanych kronik Placu Gier i Zabaw prowadzonych w latach 1989 i 1992